Verslag Tasmanië

Hi folks!

Ondertussen zit ik dus terug in Melbourne, na twee geweldige weken in Tasmanië. Ik kan alleen maar zeggen: Tassie rocks! Verbijsterend mooie natuur, supervriendelijke mensen en bovenal, totaal niet toeristisch. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat zoveel mensen Tasmanië gewoon overslaan. Als je eender welk nationaal park uit Tasmanië neemt en bijvoorbeeld in Europa of Amerika zou leggen, zouden er elke dag duizenden toeristen rondlopen... Er zouden eetkraampjes, McDonaldsen, pretparken en weet ik wat nog allemaal staan, alles waar geld mee te verdienen valt. Dat is hier dus absoluut niet het geval. Echt, alle lof daarvoor!

Twee weken is een (relatief) lange tijd om samen te vatten, dus zal ik hier proberen een duidelijk chronologisch verslagje, met soms wat meer informatie, neer te zetten. 'k Heb ook schandalig veel foto`s en filmpjes. Enjoy!

Maandag-dinsdag: 

Bezoek aan Launceston, Cataract Gorge, Tamar Valley, St Columba Falls en de Bay of Fires aan de noordoostkust. De dag begon maandag vrij goed met warm weer, maar toch al met wat bewolking, die achteraf bekeken een voorproefje was van wat er de volgende dagen zou volgen.

Woensdag:

De bedoeling was om naar Freycinet National Park te gaan. Daar aangekomen voorspelde het weerbericht niet veel goeds, regen, regen en nog eens regen tot en met vrijdagnacht. De beslissing om verder te rijden naar Hobart was dus snel gemaakt.

Donderdag:

In Hobart de dag doorgebracht met een verkenning van de stad (aan de hand van een wandeling in de Lonely Planet, kan soms echt behulpzaam zijn). Hobart is de hoofdstad van Tasmaniê, maar het voelt echt totaal niet aan als een stad, laat staan een hoofdstad van een staat. Er is niks te bespeuren wat ook maar doet denken aan een flatgebouw. Uiteraard is er wel wat hoogbouw, maar dat is niks vergeleken met Melbourne of Sydney. Eigenlijk is Hobart een uit de kluiten gewassen vissersstadje. Zalig!
's Avonds in het hostel al direct een hoop volk leren kennen. Dat gaat hier zo vlot, ik verbaas me er nog altijd over. We hadden al vlug een kliekje om vrijdags een uitstapje te doen naar Port Arthur, de oude gevangenis van Tasmanië. Hoe mooi en rustgevend Tasmanië nu ook is, de geschiedenis erachter is ongelofelijk gruwelijk. 'k Zal er hier wel niet dieper op ingaan, iedereen die iets meer wil weten kan altijd het internet raadplegen...

Vrijdag:

Vrijdags, tijdens een miezerige, regenachtige dag, dus naar Port Arthur geweest. Behoorlijk indrukwekkend was dat. De inkomprijs was normaal gezien 32 dollar, maar we zijn er toch in geslaagd om gratis binnen te raken.
Oorspronkelijk was Port Arthur een concentratiekamp, iedereen die iets mispeuterd had in Engeland (een appel stelen was genoeg) werd naar hier (of Sydney) gebracht en moest dwangarbeid verrichten. Eerst werden de gevangenen gedeporteerd naar Amerika, maar na de verloren burgeroorlog daar moesten de Engelsen op zoek naar een andere plaats, Australië dus. Niet iedereen weet het, maar Australie is dus eigenlijk begonnen als concentratiekamp. Die bestonden dus al voordat Hitler meer dan 100 jaar later hetzelfde idee kreeg, weliswaar met totaal andere bedoelingen.

's Avonds op het terras aan het hostel nog een gezellige, lange avond gehad met de nodige wijn ('goon'). Goon is hier de naam voor de bekende zakken witte of rode wijn. Nu, het percentage daarvan dat ook effectief wijn is, laat ik even in het midden. Het wordt namelijk gemaakt 'with the aid of milk, eggs, fish and nuts'. Qua smaak is het daarentegen niet zo slecht als deze beschrijving doet vermoeden en het is spotgoedkoop, maar het resultaat is meestal wel dat je de volgende morgen zoveel mogelijk water op een zo kort mogelijk tijd wil drinken, en een vreemd gebons in het kopke...

Port Arthur

Zaterdag:

Zaterdagmorgen met den hoop naar Salamanca Market geweest, een supergrote openluchtmarkt aan de haven van Hobart. Daar nog wat goedkope boeken op de kop kunnen tikken (alledrie de Lord of the Ringsboeken voor amper 9 dollar!), altijd handig voor op het strand of zo...

's Namiddags vertrokken richting Freycinet, het weer was ondertussen stralend.

Richting Freycinet NP

Zondag:

In de voormiddag op het strand gelegen en 's namiddags een hike gedaan (een dikke 5 uur wandelen) door Freycinet NP. Superschoon! Azuurblauwe stranden en lucht, totaal geen volk (op wat toch echt één van de mooiste stranden ter wereld moet zijn) en echt overal wilde dieren. Vooral possums, die komen 's nachts naar de camping op zoek naar voedsel. Totaal onschuldige, zelfs schattige, dieren, maar omdat we gewoon in de openlucht sliepen, was het even wennen aan al die dieren rondom. 's Nachts ben ik op een gegeven moment zelfs wakker geworden omdat er een possum op mijn benen lag te slapen! 'k Heb in het midden van de nacht ook ongeveer een uur lang gewoon naar de lucht liggen kijken. Ontelbaar veel sterren, volle maan en een overduidelijk zichtbare melkweg, onbeschrijfelijk eigenlijk.

Wineglass Bay

Wineglass Bay

Coles Bay

Hazards Beach Track

Dolfijnen (of kleine walvissen?) in Wineglass Bay

Maandag:

's Morgens terug aan de auto aangekomen na een twee uur lange beklimming van The Hazards, geen lachertje met een overvolle rugzak. Daarna vertrokken richting Mount Field NP.

Dinsdag:

Enkele wandelingen gemaakt in Mount Field NP, weeral prachtig! En tegen de avond richting Lake St Clair vertrokken.

Echidna in Mount Field NP

Pandani Grove Nature Walk

Woensdag:

's Morgens was het wat regenachting, maar desondanks toch vertrokken voor weer een stevige wandeling door Cradle Mountain - Lake St Clair NP. Echt, op de meest onverwachte momenten kom je landschappen en uitzichten tegen die je je echt niet kan inbeelden. Zo divers en gevarieerd, abnormaal, maar gewoon adembenemend. Tegen de middag was het opgeklaard en de zon en blauwe lucht waren weer van de partij.

's Avonds richting Ocean Beach gereden, aan de westkust. Dit was een tip van David, de Duitser, die we in Hobart hadden ontmoet en die ook mee naar Port Arthur geweest is. Daar gebarbecued en genoten van de zonsondergang op het strand. Dat moet ook de meest indrukwekkende zonsondergang geweest zijn die ik ooit gezien heb.

Dove Lake Circuit, Lake St Clair

Lake St Clair

Richting westkust door het machtige Franklin-Gorden Wild Rivers NP

Zonsondergang op Ocean Beach

Donderdag:

Een rustig dagje, met een bezoek aan de bibliotheek om alle batterijen weer op te laden en de rit naar Cradle Mountain.

Vrijdag:

Het weer was 's morgens weer belachelijk regenachtig, maar toch weer vertrokken voor een wandeling. 't Is hier 's morgens over het algemeen altijd bewolkt, maar na enkele uren klaart het meestal op. Cradle Mountain was ook weer serieus indrukwekkend. Vanaf hier vertrekt ook de Overland Track, een wandeling van een 88tal kilometer naar Lake St Clair. Die staat vanaf nu ook zeker op mijn verlanglijstje!

's Namiddags richting noordkust gereden en daar vroeger aangekomen dan verwacht. Bezoekje gebracht aan Table Cape, een restant van een vroegere vulkaan.

Cradle Mountain, 's morgens

Cradle Mountain, 's namiddags

Uitzicht vanaf Table Cape

Zaterdag:

Laatste dag in Tasmanië doorgebracht met een ritje langs de noordkust. Naar The Nut en Fossil Bluff geweest, wat alweer spectaculaire uitzichten opleverde. Op Fossil Bluff is het eerste fossiel van een buideldier ooit opgegraven, op zich niets spectaculairs, maar ik wou er toch eens een kijkje gaan nemen.
's Avonds twee fantastische weken in Tassie afgesloten met fish and chips op het strand en daarna richting Devonport en Melbourne!

Uitzicht vanaf The Nut

Uiteindelijk is het echt een serieus lange post geworden, maar nu is iedereen wel terug op de hoogte.

Tasmanië heeft ook wat last gehad van overstromingen, maar dat was alleen het noordoosten. Daar was ik tijdens de eerste paar dagen, toen er ook al heel wat bewolking en regen was, maar dat stelde niets voor vergeleken met wat er nog moest komen. Geluk dus dat ik daar al weg was toen het echt begon te regenen. De laatste week is het weer wel gewoon schitterend geweest.

Om het hoofdstuk Tasmanië af te sluiten, kan ik alleen maar zeggen: ga erheen, 't is fantastisch!

Ondertussen ben ik nu al twee namiddagen en in totaal misschien wel zeven uur bezig geweest met mijn blog, foto's en filmpjes. Nu heb ik dus wel goesting om iets anders te gaan doen.

Morgen is het bijvoorbeeld Australia Day, de nationale feestdag die gepaard gaat met barbecues, picnics en gezellig samenzijn (pintjes pakken met andere woorden). Voor donderdag heb ik nog tickets te pakken kunnen krijgen voor de Australian Open. Donderdag, dat zijn de twee halve finales van de vrouwen! 'k Hoop echt dat Clijsters er dan nog bij is.

Zaterdag ben ik al terug weg uit Melbourne, richting Great Ocean Road en South Australia.

Zo, dit was het wel zo ongeveer. Geniet van de vele foto's en tot de volgende!