Wist je dat?

- Het Australische automerk Holden is eigenlijk gewoon Opel.

- De Australische fastfoodketen Hungry Jack's is eigenlijk gewoon Burger King.

- Als Engelssprekende mensen het over bijvoorbeeld half 11 (tijd) hebben, bedoelen ze 11.30h. Wij zouden half 12 zeggen... Zij bedoelen half past 11, wij bedoelen half voor 12. De eerste weken zorgde dit wel voor enkele misverstanden.

- Nogmaals, Australie is gigantisch groot! Een praktisch voorbeeld: Victoria is de kleinste staat van Australië (op Tasmanië na), maar is wel meer dan tien maal zo groot als België!

- Australië is op vijf na het grootste land ter wereld, en het grootste eiland en waarschijnlijk ook het oudste. Het is het enige eiland dat ook een werelddeel is en het enige werelddeel dat ook een staat is.

- Het grootste levende wezen ter wereld vind je in Australië: het Great Barrier Reef. Ook de grootste monoliet bevind zich hier: Uluru of Ayer's Rock.

- De oudste levende wezens ter wereld leven in Australië: stromatolieten leven nog steeds aan de westkust van Australië en zijn rond de 3,5 miljard (!) jaar oud.

- Er leven meer wezens die je kunnen doden dan eender waar op de wereld. De tien gifstigste slangen ter wereld komen allemaal in Australië voor. Vijf dieren (trechternetspin, blauwgeringde octopus, zeewesp, verlammende teek en de steenvis) zijn in hun soort de dodelijkste ter wereld. Zelfs de kleinste, pluizige rups kan je bewusteloos maken met een giftig beetje. Zeeschelpen steken niet alleen, maar komen op je af en achtervolgen je zelfs soms. En alsof dat nog niet genoeg is, zijn er ook nog krokodillen en haaien, er zijn ongelofelijk sterke zeestromingen die je zonder pardon naar het midden van de oceaan voeren, en je kan hopeloos verdwalen in de gloeiend hete bakovens die de binnenlanden zijn... Uitdagingen genoeg met andere woorden!

- Australië is het droogste continent, het vlakste, heetste, meest uitgedroogde, onvruchtbaarste en qua klimaat het meest agressieve ter wereld (alleen Antarctica is nog vijandiger).

- 80 procent van alles wat leeft in Australië komt nergens anders ter wereld voor.

- Het land Australië bestaat officieel pas sinds 1901, daarvoor bestond het uit zes verschillende kolonies. Tot dan had elke kolonie zijn eigen postzegels, een eigen tijd, een eigen belastingstelsel,... Absurd. Nadien duurde het meer dan een halve eeuw voor de natie een hoofdstad had (men had elf jaar nodig om een plaats en naam voor de nieuwe hoofdstad te bedenken, en nadien meer dan 50 jaar om de stad effectief te bouwen). Melbourne functioneerde ondertussen als interim-hoofdstad. Sydney stelde in die tijd, de jaren 50 en 60, absoluut niets voor. Vergeleken met Melbourne was het zelfs een beetje een achterlijke stad... Dit veranderde natuurlijk compleet na de bouw van het Opera House en de Harbour Bridge.

- Sydney is nu gigantisch groot. Qua oppervlakte is het gemakkelijk tien keer zo groot als Parijs. 't Is echt enorm. Er zijn bijvoorbeeld 784 voorsteden en andere wijken, om maar even een idee te geven...

- De zuidoostkust beslaat misschien amper vijf procent van de totale oppervlakte, maar tachtig procent van de bewolking woont er. Ook bijna alle belangrijke steden (Brisbane, Sydney, Canberra, Melbourne en Adelaide) zijn daar gelegen.

- Perth is verreweg de meest afgelegen stad ter wereld. Het ligt dichter bij Singapore dan bij Sydney. De dichtstbijzijnde stad in het oosten is Adelaide, op een afstand van 2500 kilometer met alleen maar rode woestijn. Zuidwaarts is er alleen water tot aan Antarctica, en naar het westen toe liggen 7500 kilometer oceaan helemaal tot Zuid-Amerika.

- Queensland is zo groot als West-Europa, maar er lopen maar drie verharde wegen in de richting van het binnenland.

- Een van de meest belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis van de mensheid (en misschien ook wel de meest vergeten of genegeerde) heeft zich voorgedaan in Australië: de bevolking van het continent door de Aborigines. Het tijdstip waarop de eerste Aborigines hier aankwamen ligt ongeveer 60 000 jaar in het verleden.

Om dit te verklaren moet je aannemen dat er op een tijdstip nog voor de ons bekende evolutie van de moderne mens, in Zuidoost-Azie een bevolking heeft gewoond die zover ontwikkeld was dat ze in de wateren voor de kusten visten in een soort vaartuigen. Wat nog verbazingwekkender is, is dat volgens de archeologische gegevens niemand anders op aarde hetzelfde zou doen voor een periode van nogmaals dertigduizend jaar.

Om in Australië te raken, moesten deze mensen negentig kilometer vrij woelige zee oversteken, tienduizenden jaren voordat iemand anders op aarde aan iets dergelijks zou denken... Een ongelofelijke prestatie!

- Aborigines beschikken over de oudste ononderbroken beschaving ter wereld. De Australische taalfamilie zou wel eens de oudste ter wereld kunnen zijn. Hun kunst, verhalen en geloof zijn ook effectief de oudste ter wereld.

- Geen enkele Aboriginaltaal kent woorden voor 'gisteren' of 'morgen'. Dit zegt in feite alles over de manier waarop ze in het leven staan: ze leven gewoon elke dag ten volle.

- De Aboriginals hadden geen stamhoofden, droegen geen kleren, bouwden geen huizen, zaaiden niet om te oogsten, maakten geen aardewerk en hadden geen gevoel van eigendom. Dit geeft een indruk van armzaligheid, maar zoals kapitein Cook zei: 'Ze zijn in werkelijk veel gelukkiger dan wij Europeanen. Ze leven in rust die niet verstoord wordt door ongelijkheid van rang en stand, de aarde en zee voorzien hen vanzelf van alles wat ze nodig hebben voor hun leven'. Het is een leven van puur geluk.

- Aborigines geven hun geloof en kunst door aan de hand van liederen en verhalen, die tienduizenden jaren teruggaan. Om even te illustreren hoe indrukwekkend dat is: stel je voor dat er in Frankrijk nog mensen leven die precies kunnen uitleggen wat men precies bedoelde toen men de grotten in Lascaux aan het beschilderen was. Aborigines kunnen dat...

'k Heb ook weer enkele filmpjes en foto's van de voorbije dagen:

Australia Day

Australian Open

Wozniacki - Li

Clijsters - Zvonareva

Matchpunt Clijsters!

Verslag Tasmanië

Hi folks!

Ondertussen zit ik dus terug in Melbourne, na twee geweldige weken in Tasmanië. Ik kan alleen maar zeggen: Tassie rocks! Verbijsterend mooie natuur, supervriendelijke mensen en bovenal, totaal niet toeristisch. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat zoveel mensen Tasmanië gewoon overslaan. Als je eender welk nationaal park uit Tasmanië neemt en bijvoorbeeld in Europa of Amerika zou leggen, zouden er elke dag duizenden toeristen rondlopen... Er zouden eetkraampjes, McDonaldsen, pretparken en weet ik wat nog allemaal staan, alles waar geld mee te verdienen valt. Dat is hier dus absoluut niet het geval. Echt, alle lof daarvoor!

Twee weken is een (relatief) lange tijd om samen te vatten, dus zal ik hier proberen een duidelijk chronologisch verslagje, met soms wat meer informatie, neer te zetten. 'k Heb ook schandalig veel foto`s en filmpjes. Enjoy!

Maandag-dinsdag: 

Bezoek aan Launceston, Cataract Gorge, Tamar Valley, St Columba Falls en de Bay of Fires aan de noordoostkust. De dag begon maandag vrij goed met warm weer, maar toch al met wat bewolking, die achteraf bekeken een voorproefje was van wat er de volgende dagen zou volgen.

Woensdag:

De bedoeling was om naar Freycinet National Park te gaan. Daar aangekomen voorspelde het weerbericht niet veel goeds, regen, regen en nog eens regen tot en met vrijdagnacht. De beslissing om verder te rijden naar Hobart was dus snel gemaakt.

Donderdag:

In Hobart de dag doorgebracht met een verkenning van de stad (aan de hand van een wandeling in de Lonely Planet, kan soms echt behulpzaam zijn). Hobart is de hoofdstad van Tasmaniê, maar het voelt echt totaal niet aan als een stad, laat staan een hoofdstad van een staat. Er is niks te bespeuren wat ook maar doet denken aan een flatgebouw. Uiteraard is er wel wat hoogbouw, maar dat is niks vergeleken met Melbourne of Sydney. Eigenlijk is Hobart een uit de kluiten gewassen vissersstadje. Zalig!
's Avonds in het hostel al direct een hoop volk leren kennen. Dat gaat hier zo vlot, ik verbaas me er nog altijd over. We hadden al vlug een kliekje om vrijdags een uitstapje te doen naar Port Arthur, de oude gevangenis van Tasmanië. Hoe mooi en rustgevend Tasmanië nu ook is, de geschiedenis erachter is ongelofelijk gruwelijk. 'k Zal er hier wel niet dieper op ingaan, iedereen die iets meer wil weten kan altijd het internet raadplegen...

Vrijdag:

Vrijdags, tijdens een miezerige, regenachtige dag, dus naar Port Arthur geweest. Behoorlijk indrukwekkend was dat. De inkomprijs was normaal gezien 32 dollar, maar we zijn er toch in geslaagd om gratis binnen te raken.
Oorspronkelijk was Port Arthur een concentratiekamp, iedereen die iets mispeuterd had in Engeland (een appel stelen was genoeg) werd naar hier (of Sydney) gebracht en moest dwangarbeid verrichten. Eerst werden de gevangenen gedeporteerd naar Amerika, maar na de verloren burgeroorlog daar moesten de Engelsen op zoek naar een andere plaats, Australië dus. Niet iedereen weet het, maar Australie is dus eigenlijk begonnen als concentratiekamp. Die bestonden dus al voordat Hitler meer dan 100 jaar later hetzelfde idee kreeg, weliswaar met totaal andere bedoelingen.

's Avonds op het terras aan het hostel nog een gezellige, lange avond gehad met de nodige wijn ('goon'). Goon is hier de naam voor de bekende zakken witte of rode wijn. Nu, het percentage daarvan dat ook effectief wijn is, laat ik even in het midden. Het wordt namelijk gemaakt 'with the aid of milk, eggs, fish and nuts'. Qua smaak is het daarentegen niet zo slecht als deze beschrijving doet vermoeden en het is spotgoedkoop, maar het resultaat is meestal wel dat je de volgende morgen zoveel mogelijk water op een zo kort mogelijk tijd wil drinken, en een vreemd gebons in het kopke...

Port Arthur

Zaterdag:

Zaterdagmorgen met den hoop naar Salamanca Market geweest, een supergrote openluchtmarkt aan de haven van Hobart. Daar nog wat goedkope boeken op de kop kunnen tikken (alledrie de Lord of the Ringsboeken voor amper 9 dollar!), altijd handig voor op het strand of zo...

's Namiddags vertrokken richting Freycinet, het weer was ondertussen stralend.

Richting Freycinet NP

Zondag:

In de voormiddag op het strand gelegen en 's namiddags een hike gedaan (een dikke 5 uur wandelen) door Freycinet NP. Superschoon! Azuurblauwe stranden en lucht, totaal geen volk (op wat toch echt één van de mooiste stranden ter wereld moet zijn) en echt overal wilde dieren. Vooral possums, die komen 's nachts naar de camping op zoek naar voedsel. Totaal onschuldige, zelfs schattige, dieren, maar omdat we gewoon in de openlucht sliepen, was het even wennen aan al die dieren rondom. 's Nachts ben ik op een gegeven moment zelfs wakker geworden omdat er een possum op mijn benen lag te slapen! 'k Heb in het midden van de nacht ook ongeveer een uur lang gewoon naar de lucht liggen kijken. Ontelbaar veel sterren, volle maan en een overduidelijk zichtbare melkweg, onbeschrijfelijk eigenlijk.

Wineglass Bay

Wineglass Bay

Coles Bay

Hazards Beach Track

Dolfijnen (of kleine walvissen?) in Wineglass Bay

Maandag:

's Morgens terug aan de auto aangekomen na een twee uur lange beklimming van The Hazards, geen lachertje met een overvolle rugzak. Daarna vertrokken richting Mount Field NP.

Dinsdag:

Enkele wandelingen gemaakt in Mount Field NP, weeral prachtig! En tegen de avond richting Lake St Clair vertrokken.

Echidna in Mount Field NP

Pandani Grove Nature Walk

Woensdag:

's Morgens was het wat regenachting, maar desondanks toch vertrokken voor weer een stevige wandeling door Cradle Mountain - Lake St Clair NP. Echt, op de meest onverwachte momenten kom je landschappen en uitzichten tegen die je je echt niet kan inbeelden. Zo divers en gevarieerd, abnormaal, maar gewoon adembenemend. Tegen de middag was het opgeklaard en de zon en blauwe lucht waren weer van de partij.

's Avonds richting Ocean Beach gereden, aan de westkust. Dit was een tip van David, de Duitser, die we in Hobart hadden ontmoet en die ook mee naar Port Arthur geweest is. Daar gebarbecued en genoten van de zonsondergang op het strand. Dat moet ook de meest indrukwekkende zonsondergang geweest zijn die ik ooit gezien heb.

Dove Lake Circuit, Lake St Clair

Lake St Clair

Richting westkust door het machtige Franklin-Gorden Wild Rivers NP

Zonsondergang op Ocean Beach

Donderdag:

Een rustig dagje, met een bezoek aan de bibliotheek om alle batterijen weer op te laden en de rit naar Cradle Mountain.

Vrijdag:

Het weer was 's morgens weer belachelijk regenachtig, maar toch weer vertrokken voor een wandeling. 't Is hier 's morgens over het algemeen altijd bewolkt, maar na enkele uren klaart het meestal op. Cradle Mountain was ook weer serieus indrukwekkend. Vanaf hier vertrekt ook de Overland Track, een wandeling van een 88tal kilometer naar Lake St Clair. Die staat vanaf nu ook zeker op mijn verlanglijstje!

's Namiddags richting noordkust gereden en daar vroeger aangekomen dan verwacht. Bezoekje gebracht aan Table Cape, een restant van een vroegere vulkaan.

Cradle Mountain, 's morgens

Cradle Mountain, 's namiddags

Uitzicht vanaf Table Cape

Zaterdag:

Laatste dag in Tasmanië doorgebracht met een ritje langs de noordkust. Naar The Nut en Fossil Bluff geweest, wat alweer spectaculaire uitzichten opleverde. Op Fossil Bluff is het eerste fossiel van een buideldier ooit opgegraven, op zich niets spectaculairs, maar ik wou er toch eens een kijkje gaan nemen.
's Avonds twee fantastische weken in Tassie afgesloten met fish and chips op het strand en daarna richting Devonport en Melbourne!

Uitzicht vanaf The Nut

Uiteindelijk is het echt een serieus lange post geworden, maar nu is iedereen wel terug op de hoogte.

Tasmanië heeft ook wat last gehad van overstromingen, maar dat was alleen het noordoosten. Daar was ik tijdens de eerste paar dagen, toen er ook al heel wat bewolking en regen was, maar dat stelde niets voor vergeleken met wat er nog moest komen. Geluk dus dat ik daar al weg was toen het echt begon te regenen. De laatste week is het weer wel gewoon schitterend geweest.

Om het hoofdstuk Tasmanië af te sluiten, kan ik alleen maar zeggen: ga erheen, 't is fantastisch!

Ondertussen ben ik nu al twee namiddagen en in totaal misschien wel zeven uur bezig geweest met mijn blog, foto's en filmpjes. Nu heb ik dus wel goesting om iets anders te gaan doen.

Morgen is het bijvoorbeeld Australia Day, de nationale feestdag die gepaard gaat met barbecues, picnics en gezellig samenzijn (pintjes pakken met andere woorden). Voor donderdag heb ik nog tickets te pakken kunnen krijgen voor de Australian Open. Donderdag, dat zijn de twee halve finales van de vrouwen! 'k Hoop echt dat Clijsters er dan nog bij is.

Zaterdag ben ik al terug weg uit Melbourne, richting Great Ocean Road en South Australia.

Zo, dit was het wel zo ongeveer. Geniet van de vele foto's en tot de volgende!

Tassie

Ondertussen zitten we (ik en Alex) in Tasmanië. 'k Heb niet veel tijd om lange verhalen te schrijven, dus ik ga het heel kort houden.

Toen ik terug op de camping in Shepparton was, hebben we 's avonds een feestje/barbecue gehouden. Superplezant! Iedereen die nog bij Terry zat toen ik daar vertrok, zat nu op de camping. Leuk weerzien met iedereen dus!
Het afscheid 's zaterdags daarentegen was wel moeilijk, omdat ik de kans serieus klein is dat ik nog iemand van onze groep ga terugzien, maar je weet natuurlijk nooit...

De tocht met de ferry is rustig verlopen. Rond een uur of half 7 's avonds zijn we aangekomen in Devonport. Nu zitten we ondertussen in Launceston. Op dit moment zit het weer wel wat tegen, bewolkt en regenachtig, maar ik klaag niet. 'k Zit niet in Queensland! De natuur is hier echt overweldigend mooi (voor zoveel ik tot nu toe al gezien heb), echt adembenemend.

Ik heb nog wat foto's van de laatste avond in Shepparton geüpload en hier staan er al een paar van Tasmanië!

Cruisin' the Olympic Way

Hier ben ik weer! Ik heb een bibliotheek met gratis internet gevonden in Wagga Wagga.

Maandag ben ik mijn rit begonnen via Bells Line of Road, de most scenic route (ik weet zelfs niet hoe ik dat in het Nederlands kan zeggen, hoe erg is dat?) door de Blue Mountains, maar door de regen en mist heb ik spijtig genoeg niet veel van de uitzichten kunnen zien.

Nadien kwan ik aan in Bathurst waar zich een museum bevond dat ik absoluut moest zien. Het bevat de internationaal geprezen mineralencollectie van Sommerville en het enige complete skelet van een Tyrannosaurus rex in Australie. Tot mijn verbazing was het museum geen enorm gebouw, maar een oud schooltje. Het had een klein beetje weg van de oude school in Larum... Voor de rest waren er ook meer dan 6000 fossielen van alle periodes in de aardse geschiedenis te zien. Gewoon geweldig!

T. rex-skelet

Gisteren ben 'k dan doorgereden naar Cowra, winnaar van verschillende prijzen, zoals voor de meeste propere stad van NSW, de meest vriendelijke, de meest gastvrije,... en de plaats waar tijdens WOII 's nachts meer dan 1000 Japanse krijgsgevangenen hebben proberen te ontsnappen uit een Prisoner of War (POW) camp. Resultaat: 231 Japanse doden en 4 Australische. Het POW camp bevatte ook Italiaanse soldaten, maar die hadden al snel door dat ze hier op een veel betere plaats zaten dan aan de frontlinie. Het verschil met de Japanse soldaten was dat die zich houden aan de Bushido code van militaire eer die voorschrijft dat je beter sterft in een gevecht dan een nobody te worden in gevangenschap (vandaar ook kamikazepiloten...).

Zoals meestal ben ik hier ook eerst het Visitor Centre binnengestapt voor wat informatie. Daar werd aan de hand van een perfect hologram uitgelegd wat uit die nacht juist gebeurt is, vrij indrukwekkend.

Hologram in het Visitor Centre (kort fragmentje, want het duurde 10 minuten)

Daarna heb ik een ritje gemaakt langs alle belangrijke historische plaatsen. Te beginnen bij de World Peace Bell van Cowra. Er zijn er drie van in de wereld, de andere twee hangen in het UN-hoofdkwartier in New York en in Tokyo. Deze klok is gemaakt van medailles van Australische soldaten.
Iets anders dat echt de moeite waard was, was de Japanse tuin, de grootste van het zuidelijk halfrond. Nadien nog in de bakkende zon de site bezocht waar het POW camp gelegen was en het oorlogskerkhof.

POW camp site

Vandaag heb ik dus mijn dag doorgebracht in Junee (zie mijn vorige post deze voormiddag). Geweldig mooi stadje, prachtige oude gebouwen, zie de foto`s!

Hier ben ik ook naar Monte Cristo Homestead geweest, een koloniale mansion gebouwd in 1884 in Victoriaanse stijl. Het wordt verondersteld om een `haunted mansion` te zijn, blijkbaar dwalen de geesten van de vroegere bewoners er nog altijd rond. Het huis is echter wereldberoemd om die reden, het is al onderwerp geweest van vele boeken en tv-programma`s in Australia en Amerika, dus bijgevolg ook in de rest van de wereld. `k Moet wel zeggen, er hangt een rare sfeer als je alleen door het huis wandelt. Ik heb normaal niet zo snel schrik, maar daar had ik toch niet voor m`n plezier `s nachts rondgewandeld... Ik hoorde nu al overal geluiden!

Het huis op zich was wel gewoonweg schitterend, misschien wel het mooiste huis dat ik ooit al gezien heb. Echt magnifiek schoon.

Dining Room in the Mansion of Monte Cristo

Nadien ben ik nog naar het Railway Roundhouse geweest. Junee is/was zowat het centrum van het treinverkeer hier in Australia, dus vandaar. Dat was een gigantisch groot, rond gebouw waar ze treinen repareren en waar ze hele treinen ook gewoon kunnen omdraaien (dus zodat de achterkant de voorkant wordt en vice versa). Enorm! `k Ben er wel niet binnengegaan, want dat kon alleen na betaling en met een gids. Had ik dus geen zin in.

Nu zit ik in Wagga Wagga. `k Weet nog niet precies wat ik hier morgen ga doen. Misschien enkele (gratis) musea, of de Botanic Gardens, of zwemmen bij de rivier, of gewoon helemaal niks en verderrijden, maar `k ga nu al wel zeker een plekje zoeken om eten te maken en te slapen.

Tot de volgende!

Meer foto`s hier!

Ah ja, ik hoorde een paar uur geleden tijdens de hoofdpunten van het nieuws dat Clijsters is aangekomen in Australie. Blijkbaar vinden ze dat hier dus belangrijk nieuws. `k Hoop natuurlijk ook wel dat ze hier over een paar weken de rest naar huis speelt zodat ik ons Kim de Australian Open kan zien winnen!

Hills, villages and sunshine!

Ik ben nu dus terug op weg naar Shepparton, maar niet nog eens via de autosnelweg. Deze keer heb ik geopteerd voor de veel rustigere country roads, eerst de Bells Line of Road door de Blue Mountains en nu de Olympic Way door de Great Dividing Range. Twee prachtige wegen van het ene dorpje naar het andere, met daartussen golvende heuvels met akkers, velden of grasvlakten met eucalyptussen.

Nu zit ik in Junee, een dorpje met een 1200 inwoners en met verbazingwekkend veel schitterende oude gebouwen. In eigenlijk alle dorpen in deze streek staan hopen huizen die minstens 100-150 jaar oud zijn. Dit was namelijk het eerste inlandse gebied dat bevolkt werd in Australië, nadat het eindelijk gelukt was om de Blue Mountains over te steken.

Meer tijd heb ik niet om meer achtergrondinformatie te geven over de streek en dorpjes, maar dat komt nog wel als ik in Albury ben (gratis internet ginder!).

Voor de foto's: Sydney-Shepparton

PS: `k Heb vernomen dat er in Belgie op `t nieuws heel wat te doen is rond de overstromingen hier. Wel, daar heb ik hier totaal geen last van. De temperaturen liggen hier rond de 32-35 graden! Maandag heb ik wel eventjes in een zotte stortbui gezeten in Bathurst (waar het dak van een cinema is ingestort, zoals blijkbaar in het nieuws vermeld is), maar buiten dat merk ik hier niets van slecht weer. Rockhampton, Queensland ligt dan ook meer dan 1000 kilometer noordelijker. Als er in Spanje overstromingen zijn, hebben we daar in Belgie ook geen last van, niet waar?

Cultuur, natuur en geschiedenis

In plaats van in 't park te naar het voetbal te gaan liggen kijken, heb ik mijn (voorlopig) laatste dag in Sydney een beetje nuttiger doorgebracht. 'k Heb namelijk een bezoekje gebracht aan het Australian Museum, een natural history museum over Australië.

Ik ben sowieso al gefascineerd door de natuur en (aard)geschiedenis ('k wou na het middelbaar eigenlijk eerst geologie gaan studeren...). Het KBIN in Belgie is veruit mijn favoriete museum en ik loop ook niet met tegenzin door andere musea om het zo uit te drukken. Eigenlijk zou ik dat in België ook meer moeten doen, maar daar komt het er gewoon niet van. Nu, dit museum was in een woord zalig! Supergroot, oud, donker en belachelijk grote collecties, zoals een goed museum eigenlijk moet zijn. 'k Heb dan ook wel overdreven veel foto's gemaakt, dus ongeïnteresseerden moeten niet op deze link klikken!
Er was ook een gedeelte over de geschiedenis van de Aboriginals. Ongelofelijk interessant eigenlijk, 'k heb daar dan ook enkele uurtjes gespendeerd. Wat er met deze mensen gebeurd is na de kolonisatie door de Europa is gewoonweg schandalig. Maar ja, een van de kenmerken van Europeanen is dan ook machtswellust. Als je er even over nadenkt hebben we (Europa dus) eigenlijk bijna alle culturen van de wereld vernietigd, behalve in Azië waar ze het geluk (?) hadden om even sterk, of zelfs sterker te zijn. Buiten dat gebied is werkelijk alles veroverd... 't Is ook buitengewoon intriest dat de Kerk zich ook weer kwam moeien. Ik heb een paar filmpjes en afbeeldingen gezien over de pogingen om de Aboriginals te bekeren, alsof ze zelf geen religie hadden... Ik heb heel veel respect voor natuurgodsdiensten, omdat die meestal vredelievend zijn. Voor andere religies, de grote drie al zeker, heb ik echt een afkeer, en dat is een serieus understatement. 'k Heb me dus met andere woorden wel een beetje druk staan maken in dat geval.

Morgen was ik van plan om nog een dagje naar Bondi te gaan voor ik vertrok, maar aangezien de weersvoorspellingen heb ik besloten om 's morgens al te vertrekken. Ik zal niet langs dezelfde weg terug naar Shepparton gaan, maar een iets noordelijker gelegen weg nemen. 'k Vond het nogal stom om precies langs dezelfde 800 km te rijden die ik al een keer gezien heb. Ik ben hier toch, dus dan ik even goed zoveel mogelijk proberen te zien!

Happy New Year!

Gelukkig nieuwjaar en beste wensen aan iedereen!

Gisteren was het dus zover: oudjaar in Sydney en 1,5 miljoen (!) mensen in en rond Sydney Harbour. 's Morgens om 7u zijn we vertrokken aan het hostel om zeker te zijn van een plaatsje op Mrs Macquaries Point, gratis en de enige plaats in Sydney waar je het Opera House en de Harbour Bridge tegelijk kan zien. Toch stond er al een serieus lange rij en was het na 12 eer we effectief een goed plekske gevonden hadden.

Na ongeveer zestien uur wachten was het moment aangebroken waar iedereen zo lang op wachtte. Het vuurwerk werd afgeschoten vanop zeven plaatsen in Sydney, de haven, de brug en enkele wolkenkrabbers. Man man! 'k Denk niet dat ik in mijn leven ooit nog iets ga zien dat dat visueel en qua sfeer kan overtreffen. Echt gewoon onbeschrijfelijk. Ik laat de video's voor zich spreken!

Nadien zouden we nog verder een stapje in de wereld zetten, maar toen we terug in 't hostel waren was iedereen eigenlijk te moe om veel te doen. In plaats daarvan hebben we dan nog wat gedronken en foto's uitgewisseld. Bij deze heb ik dus ook de foto's van kerstdag! Voor nieuwjaar te zijn ben ik dus ook vrij vroeg gaan slapen... 't Was de nuchterste oudjaarsavond van de laatste tien jaar denk ik, maar tegelijk ook de meest onvergetelijke ooit!

Mijn vorige post had ik besloten met te zeggen dat ik naar Taronga Zoo zou gaan, maar dat is er dus niet van gekomen. 't Was echt veeeel te druk, een uur aanschuiven voor de ferry alleen al had ik er net niet voor over. Andere keer dan maar! 't Is niet de laatste keer dat ik in Sydney ben. Voor vandaag heb ik nog geen plannen, maar het is weer stralend weer en dus is in het park gaan liggen een goede optie. Straks gaan we waarschijnlijk wel ergens uit en morgen is er een voetbaltornooi tussen verschillende hostels, ik kijk er al naar uit! Maandag is alweer mijn laatste dag in Sydney, de tijd vliegt voorbij, en dan ben ik van plan om nog eens naar Bondi Beach te gaan, op voorwaarde dat het weer meezit uiteraard.

Nadien op naar Shepparton, Melbourne, Tasmanië en daarna begint mijn rondje Australië eigenlijk pas echt!

Voor de party pictures moet je hier zijn.