Roadtrippin'

Ok, hoog tijd voor een nieuw bericht. 't Is een beetje later dan gepland, maar dat komt omdat ik tot nu toe nergens een internetcafe of iets dergelijks heb kunnen vinden.

Sinds mijn vorig bericht is er zoveel gebeurd dat ik niet meer weet waar te beginnen. Sindsdien heb ik nog een weekje in Sydney gezeten, hoofdzakelijk omdat ik moest wachten tot mijn auto klaar was. Gedurende die periode heb ik nog zoveel mogelijk plaatsen en gebouwen bezocht. Ondanks dat ben ik toch niet in Taronga Zoo en op Bondi Beach geraakt ('k weet het, schandalig), maar dat is dan voor de volgende keer dat ik in Sydney ben.

Vorige vrijdag was mijn auto volledig klaar. Voor degenen die er iets van zouden kennen, het is een Holden Commodore uit 1996. De kostprijs was wel redelijk veel hoger dan oorspronkelijk gebudgetteerd, dus zal ik echt wel moeten gaan werken. Nu, geen erg, dat had ik wel een beetje voorzien. De twee weken Sydney hebben achteraf gezien ook belachelijk veel gekost. Het plan is nu om in Melbourne op zoek te gaan naar werk.

'k Ben nu dus op weg naar Melbourne. Voorlopig nog geen problemen met de auto, hopelijk blijft dat zo. Ook het rijden aan de linkse kant valt beter mee dan verwacht. Is eigenlijk gewoon hetzelfde als aan de rechtse kant, alleen in 't begin moet je uw gedachten er soms wel bijhouden. Maar alles went en dat dus ook.
Mijn eerste testrit was naar de Blue Mountains, een tweetal uurtjes buiten Sydney en je bevindt jezelf in een National Park van 1 miljoen (!) hectare groot, ongelofelijk. Het park zelf is ook verbijsterend schoon. Dat was mijn eerste indruk. Nu ik ondertussen al wat verder ben, moet ik zeggen dat hoe mooi de Blue Mountains ook waren, op bijna elke plek waar ik stop valt mijn mond open. De foto's spreken voor zich! Na de Blue Mountains was mijn plan oorspronkelijk om naar Melbourne te rijden via Canberra, maar de highway naar Canberra blijkt een tolweg te zijn. Ander plan dus. Ik ben op weg via de Princess Highway, een autosnelweg die langs de kust van de South Pacific loopt. Autosnelweg mag wel met een korrel zout genomen worden. De gemiddelde snelheid die je haalt is pakweg 70km/u. Dit komt omdat de (snel)weg hier letterlijk door de kern van de kleinste dorpjes loopt. Het kan dus gebeuren dat je eerst 100km/u rijdt en vijf minuten later voor een rood licht, rond punt, treinspoor of een klas overstekende kinderen staat. Echt absurd. Je zou het kunnen vergelijken met de E313 die ineens stopt aan de slagerij in Larum, door het dorp loopt, langs het 'rond' punt en terug begint na de KBC. Ook wel effe wennen in't begin, maar een groot probleem vormt dit eigenlijk niet.
Nu zit ik in een hostelletje in Narooma, al een heel eind zuidelijker. 'k Zal hier twee dagen blijven vooraleer ik naar de Snowy Mountains vertrek. Al is dit ook nog onder voorbehoud, want ze voorspellen hevige buien en onweer de komende dagen en dan wil je echt niet in de bergen zitten.
Volgend weekend zit ik in ieder geval in Melbourne. Daar heb ik 's maandags afgesproken met Evelyne, Aurore en Stephanie, drie Belgische meisjes (een Vlaamse/Brusselse en twee Waalse) die met de bus van Sydney naar daar komen. Er zaten nog veel meer Belgen in onze groep en het zou goed kunnen dat die ook meekomen. De meesten zullen daar ook op zoek gaan naar een of andere job.
Ik zal in Melbourne blijven tot ten vroegste januari, of tenminste in de buurt, want Tasmanie staat ook zeker nog op het verlanglijstje. We zien wel hoe alles loopt, want ik heb al gemerkt dat tot twee weken op voorhand plannen echt wel het maximum is.

Nog enkele dingen die me hier opgevallen zijn:

De Duisters in Australie zijn zoals de Nederlanders in Europa, ze zijn werkelijk overal. Je kan echt nergens komen zonder een Duitser tegen te komen. Niet dat dat een probleem is, 'k heb nog geen onvriendelijke Duitser of Duitse ontmoet.

Wat weet de rest van de wereld over Belgie? De meesten weten verrassend veel over ons land, maar dat kan natuurlijk zijn omdat het merendeel van de reizigers een vrij open wereldbeeld heeft. De meest bekende dingen -naar mijn indruk- van Belgie zijn: bier en chocolade (uiteraard), onze politieke incompetentie, Brugge (verrassend genoeg) en Flanders Fields. De Europeanen blijken ook te weten dat frieten oorspronkelijk Belgisch zijn en niet Frans. Wel zijn er nog redelijk veel mensen die niet weten dat er daadwerkelijk Vlaams wordt gesproken, sommigen verschieten daar echt van.

Zo dit was het voorlopig weer. Het volgende bericht komt sowieso uit Melbourne.

Foto's van de machtig mooie Blue Mountains
Foto's van mijn road trip naar Melbourne, dit album wordt uiteraard nog aangevuld.